luns, 5 de decembro de 2016

Consejos


Hace unos días leí en el Facebook unas páginas de un libro para adolescentes. Dirigido especialmente a niñas a partir de 12 años, daba consejos para sobrevivir en el colegio. No los voy a reproducir, se encuentran fácilmente por la red. Libertad de expresión, sí, un derecho que para mí es responsabilidad. Enorme. Todas fuimos adolescentes y la gran mayoría hemos sobrevivido al instituto y al colegio sin ser acosadoras ni acosadas. Algunas incluso hemos pasado la treintena sin que nos mate un novio. Pero los hay que no sobreviven. Y recuerdo al niño que se tiró por la ventana antes que soportar otra humillación más de sus compañeros de clase. A la niña que, por lo mismo, se lanzó desde un puente. Me duele su soledad y no puedo evitar imaginarlos leyendo estos consejos, sintiéndose a cada palabra más diminutos, más sin salida. Los libros no se queman, no, bien nos enseñó Bradbury que el fuego no higieniza ideas, las aviva. Pero es urgente analizar causas y consecuencias y, sobre todo, dejar los consejos y pasar a las acciones. Para no confundir la ficción con la apología. La literatura con el panfleto. En una generación donde aumenta el machismo y ni se sabe qué significa el feminismo, nos va la vida en ello. 

Consellos
Hai uns días lin no Facebook unhas páxinas dun libro para adolescentes. Dirixido especialmente a nenas a partir de 12 anos, daba consellos para sobrevivir no colexio. Non os vou reproducir, atópanse facilmente pola rede. Liberdade de expresión, si, un dereito que para min é responsabilidade. Enorme. Todas fomos adolescentes e a gran maioría sobrevivimos ó instituto e á escola sen ser acosadoras nin acosadas. Algunhas incluso pasamos a trintena sen que nos mate un noivo. Pero hainos que non sobreviven. E recordo o neno que se tirou pola ventá antes que soportar outra humillación máis dos seus compañeiros de clase. A nena que, polo mesmo, se lanzou desde unha ponte. Dóeme a súa soidade e non podo evitar imaxinalos lendo estes consellos, sentíndose a cada palabra máis diminutos, máis sen saída. Os libros non se queiman, non, ben nos ensinou Bradbury que o lume non hixieniza ideas, avívaas. Pero é urxente analizar causas e consecuencias e, sobre todo, deixar os consellos e pasar ás accións. Para non confundir a ficción coa apoloxía. A literatura co panfleto. Nunha xeración onde aumenta o machismo e nin se sabe que significa o feminismo, vainos a vida nisto.

Ningún comentario:

Publicar un comentario