venres, 19 de outubro de 2018

La maternidad no afecta a mi talento

Mónica con Xana, talento y maternidad
A mi talento lo aplasta el patriarcado. Y no lo recupero por separarme de mi bebé a las 16 semanas (del hueco de su cuerpo hecho en mis brazos, de mis pechos llenos y vacíos de leche según el ritmo lácteo de la vida). Eso es decirme que importa más producir que criar. Que criar es de segunda. Que solo vale publicar un libro, fabricar un coche, dirigir una empresa. Es decirme que maternar me hace débil. Que no puedo criar y tener talento. Que conciliar es escoger. No. Yo no renuncio.
Aquí, Mónica, pasando de las palabras a la acción. Comparto con su permiso. Gracias por visibilizar(nos):

"Aquí estoy con Xana en la bandolera, en la I Jornada de Cuidados Materno Infantiles en Toledo, hablando de violencia obstétrica y partos y nacimientos respetados y sublimes. No estaba previsto que subiera con ella, pero estaba quedándose dormida y mamando cuando llegó el momento de mi participación, así que subimos juntas.
Gracias a El Parto es Nuestro y a tantas profesionales sanitarias. Esta re-evolución ya es imparable porque está creciendo desde dentro de nosotras. Y yo, viviendo mi maternidad también como un acto político".

A maternidade non afecta ó meu talento
Ó meu talento esmágao o patriarcado. E non o recupero por separarme do meu bebé ás 16 semanas (do oco do seu corpo feito no meu colo, dos meus peitos cheos e baleiros de leite segundo o ritmo lácteo da vida). Iso é dicirme que importa máis producir que criar. Que criar é de segunda. Que só vale publicar un libro, fabricar un coche, dirixir unha empresa. É dicirme que maternar me fai feble. Que non podo criar e ter talento. Que conciliar é escoller. Non. Eu non renuncio.
Aquí, Mónica, pasando das palabras á acción. Comparto co seu permiso. Grazas por visibilizar(nos):

luns, 15 de outubro de 2018

15 de octubre

Hoy recordamos a todos los bebés que vinieron pero no se quedaron. Hoy es el Día de las Escritoras así que, en vez de encender una luz por Mai le dedico las palabras que le escribí en el móvil, nada más llegué a la habitación tras su cesárea. Si tienes un bebé a quien recordar comenta esta publicación. Entre todas voy a sortear una sorpresa. Gracias.

Mai
como no podía ser de otra manera
el cielo negro
alguna nube gris
dibuja tus manitas
9 meses guerrera de la luz
no fue hasta el final que desvelaste tu nombre
porque sabías que no lo necesitabas
escucho llorar bebés como gatitos
aunque esté sola y apartada
escucho
no tienen calmantes suficientes en el mundo para este dolor
tantas veces murieron en mis manos
huelo muerte toda
3 del 3
tercer hijo del tercer hijo
3 años y 3 meses de tu hermano
numerología maldita es una mierda
cuando las guerreras de la luz
no viven en la tierra


15 de outubro
Hoxe lembramos a todos os bebés que viñeron pero non quedaron. Hoxe é o Día das Escritoras así que, en vez de acender unha luz por Mai adicolle as palabras que lle escribín no móbil, nada máis cheguei ó cuarto tras a súa cesárea. Se tes un bebé a quen lembrar comenta esta publicación. Entre todas vou sortear unha sorpresa. Grazas.

Mai
como non podía ser doutra maneira
o ceo negro
algunha nube gris
debuxa as túas manciñas
9 meses guerreira da luz
non foi ata o final que desvelaches o teu nome
porque sabías que non o necesitabas
escoito chorar bebés como gatiños
aínda que estea soa e apartada
escoito
non teñen calmantes suficientes no mundo para esta dor
tantas veces morreron nas miñas mans
cheiro morte toda
3 do 3
terceiro fillo do terceiro fillo
3 anos e 3 meses do teu irmán
numeroloxía maldita é unha merda
cando as guerreiras da luz
non viven na terra

domingo, 14 de outubro de 2018

La vida después de la muerte

En este artículo el periodista Rubén Regalado retrata la vivencia del embarazo después de la muerte. Además de testimonios de profesionales cuenta con la experiencia de madres como yo. Gracias por visibilizar.

https://www.eldiario.es/nidos/Miedo-angustia-embarazo-deseado-sufrir_0_822768688.html
 
A vida despois da morte
Neste artigo o xornalista Rubén Regalado retrata a vivencia do embarazo despois da morte. Ademais de testemuños de profesionais conta coa experiencia de nais como eu. Grazas por visibilizar.

venres, 12 de outubro de 2018

16 semanas

Muchas veces leo que el patriarcado nos obliga a amamantar y supongo, entonces, que solo me pasará a mí: 

                - que me den, con el alta, un folleto con el nombre de una leche artificial 1 aunque sepan que estoy con lactancia materna.
                - que le den un biberón a mi hijo sin mi consentimiento y sin decírmelo.
                - que la pediatra desconozca el significado de "a demanda".
                - que me digan que mi leche sola no.
                - que tenga que discutir con un pediatra que se niega a operar un frenillo que dificulta la lactancia.
                - que tarden 15 días en darme cita cuando sobrevivo a base de paracetamol y heridas en los pezones.
                - que me digan que me pase al biberón que así me cuidan al niño y yo salgo...
                - que cómo le doy tan mayor...

Pero no solo a mí me pasan las 16 semanas de baja que acaban suponiendo la institucionalización, normalización y apoyo al biberón. Porque trabajar a las 16 semanas permite pero dificulta seguir amamantando. La lactancia materna se arrincona, se reduce al ámbito doméstico. Invisible e improductiva. Qué "casualidad" que sea un atributo exclusivamente femenino... Como mujer, como feminista, siento cercenada mi capacidad de decisión porque la única ayuda es guardería de 0 a 3 y biberón. Las 16 semanas para padres en un país en el que las mujeres, por serlo, dedicamos tropecientas horas más que los hombres a limpiar la casa, según las encuestas, no garantizan igualdad. Eso sí, en 16 semanas podremos tener muchos campeones de triatlón...  mientras nosotras trabajamos dentro y fuera.  Y es que nos la han jugado. El patriarcado nos quiere en el trabajo en 16 semanas, produciendo, consumiendo y "estandarizando" a nuestros bebés. Pero no hemos abandonado el hogar, solo a nuestras crías y a nuestro cuerpo. La lactancia es parte de nuestra sexualidad, por mucho que se empeñen en socializarla, y negarla no es igualdad, sino asumir el discurso de los que nos han llamado débiles. La revolución es destruir las fronteras entre el espacio público y el privado. Y urge.


16 semanas
Moitas veces leo que o patriarcado nos obriga a aleitar e supoño, entón, que só me pasará a min:

                - que me dean, coa alta, un folleto co nome dun leite artificial 1 aínda que saiban que estou coa lactación materna.
                - que lle dean un biberón ó meu fillo sen o meu consentimento e sen dicirmo.
                - que a pediatra descoñeza o significado de "a demanda".
                - que me digan que o meu leite só non.
                - que teña que discutir cun pediatra que se nega a operar un frenillo que dificulta a lactación.
                - que tarden 15 días en darme cita cando sobrevivo a base de paracetamol e feridas nos tetos.
                - que me digan que me pase ó biberón que así me coidan o neno e eu saio...
                - que como lle dou tan maior...

Pero non só a min me pasan as 16 semanas de baixa que acaban supoñendo a institucionalización, normalización e apoio ó biberón. Porque traballar ás 16 semanas permite pero dificulta seguir aleitando. A lactación materna acantóase, redúcese ó ámbito doméstico. Invisible e improdutiva. Que "casualidade" que sexa un atributo exclusivamente feminino... Como muller, como feminista, sinto tallada a miña capacidade de decisión porque a única axuda é gardería de 0 a 3 e biberón. As 16 semanas para pais nun país en que as mulleres, por selo, adicamos tropecentas horas máis que os homes a limpar a casa, segundo as enquisas, non garanten igualdade. Iso si, en 16 semanas poderemos ter moitos campións de triatlón...  mentras nosoutras traballamos dentro e fóra.  E é que nola xogaron. O patriarcado quérenos no traballo en 16 semanas, producindo, consumindo e "estandarizando" os nosos bebés. Pero non abandonamos o fogar, só as nosas crías e o noso corpo. A lactación é parte da nosa sexualidade, por moito que se empeñen en socializala, e negala non é igualdade, senón asumir o discurso dos que nos chamaron febles. A revolución é destruír as fronteiras entre o espazo público e o privado. E urxe.


martes, 2 de outubro de 2018

Tengo un hijo más

El mes de octubre se considera el de la concienciación sobre la muerte perinatal. Por este motivo se nos ha ocurrido visibilizarlo con un vídeo abierto a la participación de todas. Con él queremos decir que tenemos más hijos o hijas de los que se ven y que queremos hablar de ello. Se trataría de contestar a los comentarios más habituales que se nos hacen tras la muerte de nuestros bebés. Hemos seleccionado cinco, que son: 1- Puedes tener otro, 2- Tienes más, 3- Eres joven, 4- Olvídalo y 5- Mejor así que vivo con secuelas.
Para participar envíanos tu grabación respondiendo, mejor en una sola frase, a alguno de estos comentarios, a todos o a otro que te hayan hecho. Si no quieres que se muestre tu imagen puedes enviarnos solo un audio. Mándanos, también, una foto significativa para ti, ya que la idea es intercalarlas con las imágenes. Por último, dinos tu nombre, el de tu bebé y su fecha de nacimiento. Puedes enviar tu material hasta el 14 de octubre al mail maternariomail@gmail.com o al whatsapp 692 031 463. En resumen:

1- Escoge la frase o frases a las que quieres responder.
2- Graba tu vídeo en horizontal contestándola brevemente, mejor en una única frase.
3- Envíanoslo junto con una foto significativa para ti.
4- Mándanos también tu nombre, el de tu bebé si lo tenía y su fecha de nacimiento.
5- Lo recibiremos en el mail maternariomail@gmail.com o en el whatsapp 692 031 463.
6- Tienes hasta el 14 de octubre para participar.
Con todas vuestras grabaciones haremos un vídeo en homenaje, recuerdo y reivindicación de nuestros bebés para difundir en redes antes de que termine el mes. No dudes en preguntarnos cualquier duda. Muchas gracias por colaborar.

Anna y María

Teño un fillo máis
O mes de outubro considérase o da concienciación sobre a morte perinatal. Por este motivo ocorréusenos visibilizalo cun vídeo aberto á participación de todas. Con el queremos dicir que temos máis fillos ou fillas dos que se ven e que queremos falar deles. Trataríase de contestar ós comentarios máis habituais que se nos fan tras a morte dos nosos bebés. Seleccionamos cinco, que son: 1- Podes ter outro, 2- Tes máis, 3- Es nova, 4- Esquéceo e 5- Mellor así que vivo con secuelas.
Para participar envíanos a túa gravación respondendo, mellor nunha soa frase, a algún destes comentarios, a todos ou a outro que che fixeran. Se non queres que se mostre a túa imaxe podes enviarnos só un audio. Mándanos, tamén, unha foto significativa para ti, xa que a idea é intercalalas coas imaxes. Por último, dinos o teu nome, o do teu bebé e a súa data de nacemento. Podes enviar o teu material ata o 14 de outubro ó mail maternariomail@gmail.com ou ó whatsapp 692 031 463. En resumo:

1- Escolle a frase ou frases ás que queres responder.
2- Grava o teu vídeo en horizontal contestándoa brevemente, mellor nunha única frase.
3- Envíanolo xunto cunha foto significativa para ti.
4- Mándanos tamén o teu nome, o do teu bebé se o tiña e a súa data de nacemento.
5- Recibirémolo no mail maternariomail@gmail.com ou no whatsapp 692 031 463.
6- Tes ata o 14 de outubro para participar.
Con todas as vosas gravacións faremos un vídeo en homenaxe, recordo e reivindicación dos nosos bebés para difundir en redes antes de que termine o mes. Non dubides en preguntarnos calquera dúbida. Moitas grazas por colaborar.

Anna e María

luns, 1 de outubro de 2018

Crecer en Movimiento


Como sigo empeñada en difundir la práctica de hipopresivos, entrevisto esta vez a la profesora Leticia Cancelo, creadora de Crecer en Movimiento. Hablamos de su trabajo, su proyecto y los beneficios que podemos conseguir con la práctica de Low Pressure Fitness. Ya sabes, si tienes diastasis abdominal, incontinencia urinaria o debilidad en el suelo pélvico, infórmate y practica hipopresivos.

La primera pregunta es obligada, Leticia, ¿cómo conociste Low Pressure Fitness?
Había sido madre hacía un año y había trabajado hipopresivos en una franquicia enfocada a la maternidad y el deporte y con una fisio especializada. Mi experiencia había sido muy positiva y quise formarme. Conocí Low Pressure Fitness porque una compañera me puso en contacto con ellos después de haber hecho una formación de hipopresivos que no había satisfecho mis necesidades. La primera respuesta que recibí fue que me invitaban a la formación sin compromiso y, si no cumplía mis expectativas, no tenía que pagar ni el curso.

¿Cuál fue tu formación?
Soy técnico superior especialista en deporte. Me especialicé en salud perinatal a raíz de mi primera maternidad y vi claro que quería hacer un cambio de 180° en mi profesión. Me formé en salud perinatal en una academia enfocada a la mujer, hice un curso de extensión universitaria y varios cursos de anatomía. Tengo los tres niveles de Low Pressure Fitness y la Wall Series y sigo reciclándome y formándome en todo lo referente al deporte y la salud en femenino. 


Precisamente hablando de Low Pressure Fitness, ¿cuáles son sus beneficios respecto a otras técnicas?
Low Pressure Fitness es un método que conjunta trabajo postural, estiramientos a nivel miofascial, ejercicios respiratorios y neurodinamia. Un método global que es funcional, adaptable, que cuida tu cuerpo desde dentro y evoluciona constantemente.

¿Para tratar qué problemas de salud se recomienda?
Es un método que nació enfocado a las disfunciones uriginecológicas (prolapsos, incontinencias urinarias y fecales, hipertonicidad, hipotonicidad, etc.) como trabajo funcional, ya que tonifica la faja abdominal, recuperando su activación, sin presiones y sin perjudicar el suelo pélvico. Pero son muchos sus beneficios, tengo clientas que han regulado su menstruación, desinflado en el síndrome premenstrual, solucionado su estreñimiento, lumbalgias recurrentes, etc.


¿Low Pressure Fitness está contraindicado en algún caso?
En niveles de patología siempre recomiendo ir a un especialista para el trabajo multidisciplinar. Siempre se pueden adaptar situaciones, por ejemplo, en hipertens@s mejor no hacer apneas y en embarazadas trabajar posturas y adaptarlas a cada trimestre.

Hablando de madres, ¿qué puede hacer Low Pressure Fitness por nosotras?
Es un método que, a pesar de que tiene grandes beneficios tanto para el hombre como para la mujer, está hecho en femenino. Nos cuida desde dentro, nos enseña un autoconocimiento de nuestra anatomía, es totalmente compatible con la crianza y puedes hacer tu pauta diaria de ejercicios con tu bebé. Ayuda a reforzar y tonificar nuestra espalda, nuestro suelo pélvico y abdomen. Nos ayuda a relajar nuestro diafragma, muchas veces en tensión a causa de la falta de descanso y las preocupaciones. Nos aumenta la autoestima, si nos encontramos bien, estamos mejor. Y, lo más importante, con muy poco tiempo nos podemos cuidar.


Y, hablando ya de tu trabajo, ¿qué es Crecer en Movimiento?  
Crecer en Movimiento fue concebido como proyecto a raíz de mi segunda maternidad y a consecuencia de una necesidad real, no solo de mí misma como mujer deportista, sino de cientos de mujeres que había acompañado en mi trayectoria profesional. La maternidad me revolucionó en muchos campos y, por supuesto, a nivel profesional no iba a ser menos. De repente me di cuenta de que la mayoría de las actividades que estaban destinadas a la mujer no eran respetuosas con nuestra fisionomía y, ni por ética ni por moralidad, podía acompañar unos programas que yo ya no hacía míos. Recuerdo que, tras mi primera formación de Low Pressure Fitness, pedí disculpas a mis alumn@s y comencé a cambiar mi manera de enfocar las clases. Como aquello no era compatible con la visión empresarial decidí volar y crear este proyecto hecho desde el corazón, para la mujer. Un proyecto con el que he podido conciliar, que permite que muchas mujeres tengan la opción de venir con sus hij@s y donde no solo trabajamos a nivel físico, sino que, detrás, hay un acompañamiento emocional. Como su nombre indica, crece y, poco a poco, voy ampliando campos. El objetivo final será un programa de fitness femenino enfocado a todo el ciclo vital de la mujer, desde la infancia hasta la edad madura.

Muchísimas gracias por toda esta información, Leticia, ¿te gustaría añadir algo?
Me gustaría añadir que Low Pressure Fitness no solo es un equipo profesional, es un equipo humano que trata a las personas como personas, siempre con ganas de ayudar, de aclarar dudas y de trabajar claro. Es una de las cosas que me enamoró de ell@s. En el mundo del deporte es muy difícil conjuntar esto.